We houden het vandaag rustig. De planning is om een plantagesafari te doen en in de middag wat aan het zwembad te verposen.
We beginnen na het ontbijt aan de wandeltocht over de plantage en lopen over het pad naar de waterval naast onze tent. Langs het pad staan allemaal geknotte boompjes met palmbladeren en iets groens erin. Later bevestigd een werkman mijn vermoeden dat het vanille is. De palmbladen aan de stam bieden houvast en beschermen de peulen tegen de vele apen. We wandelen verder langs de security en willen richting een veld lopen waar een aantal werkmensen tussen de theestruiken aan het werken zijn. Het pad is echter slecht begaanbaar, modderig met veel moeilijke op en overstappen. René heeft ook nog eens last van zijn voet en we lopen terug naar de gewone weg die beter begaanbaar is. Op de weg aangekomen blijk ik al een aantal bloedzuigers in mijn sandalen te hebben zitten. Ze zijn niet gevaarlijk maar ik zit ook niet op beten te wachten. We hadden ons er op waarschuwing van het hotelpersoneel al op voorbereid. We besluiten maar om de safari af te ronden en langs de weg naar het dorp Madolkele te wandelen een wandeling van 3 kilometer. Dezelfde weg wat we de vorige dag met de tuktuk deden. We genieten van de mooie uitzichten over de theeplantages, de bloemen, vele vogels en de velen vriendelijke mensen onderweg. Kijken ook nog even naar het Cricketspel van wat lokale jongeren.
In Mandolkele is het gezellig druk omdat vele hun nieuwjaars inkopen aan het doen zijn. We kopen wat water. René gaat met de tuktuk terug en ik doe de terugweg te voet. Hij wil graag nog even zwemmen en ook zijn voet wilde even wat rust.
Zoals we ‘s morgens al vroeg merkte is het nevel die uit de bossen in de omgeving optrekt. Dit pakt samen en vormt wolken en als de boel verzadigd dat ontstaat er een bui. Tijdens mijn terugtocht zag ik ze al ontstaan. En weldra hoorde ik het in de omgeving al donderen.
Ik was rond half 2 weer op de lodge terug en verwachtte René aan het zwembad maar hij zat lekker op het terras. De lucht is in deze omgeving zo vochtig dat eigenlijk niks droog wordt en alles voelt klam aan. Daarom had René besloten om maar droog te blijven. Morgen vertrekken we immers weer en natte plunje in je koffer wil je ook niet.
We zitten nog geen kwartier samen op het terras en het begint te regenen en te onweren.
Rond 5 uur duiken we onder een paraplu en wandelen naar de patio bij de bar. De buien blijven nu al 4 uur hangen en daar hebben we internet.
Tijdens het avondeten checken we nog even de gebruiken met oud en nieuw. Ik heb op verschillende plaatsen al melkrijst met curry en Dhal gegeten, heerlijk. Nu kwam ik er achter dat deze met kokosmelk gekookte rijst Kiribath heet… dit wil ik wel leren maken. De kelner komt net aan tafel wanneer ik dit artikel lees en vertel hem dat ik dit wil leren maken. Komt hij spontaan met het idee om voor mij morgen een Sri Lankaans ontbijt te maken, na overleg met de kok was het zo geregeld.
